Afgelopen zaterdag de 6e van november reisde ons externe team af naar Berkel-Enschot om de strijd aan te gaan tegen onze gezellige vrienden van schaakvereniging ‘De Oude Toren’. De ‘Moppereend’, die we vorige jaar overal bovenuit hoorde kwaken, was er dit jaar niet. vreemd genoeg hoorde je hier niemand over mopperen.
Aan het vijfde bord schoof niemand aan. Niemand van ons, maar ook niemand van de tegenpartij. Even vroegen we ons af er iets bijzonders aan dit bord was. Stoelen normaal, tafel ook.. niets geks.
Ongeveer 5 minuten later kwam Martijn aangespoed en excuseerde zich dat hij wat te laat was. De haast van Martijn bleek nergens voor nodig, zijn tegenstander had besloten om als voorbereiding op de partij eens goed uit te slapen en hierdoor een half uurtje minder speeltijd voor lief te nemen. Het uitslapen had wel effect, want ondanks Martijn zijn sterke eindspel wist Rene van den Bosch er met de winst vandoor te gaan.
Vlot wist Maikel de Dame van zijn tegenstander te strikken. De dame kon geen kant meer op en ging verloren. Marcel Strik zag er geen heil meer in en gaf vrijwel direct op. Een snel potje met een gunstig resultaat, ons eerste puntje van de dag en wat extra motivatie voor de rest van ons team.
Aan het zevende bord besloot de tegenstander van Tamara haar eens flink te verassen met het Lettisch-gambiet. Of het een flinke verassing was laat ik even in het midden, maar een cadeautje was het zeker. Tamara nam het enthousiast aan en gaf de tegenstander er flink van langs. Misschien een beetje ondankbaar als je een cadeautje krijgt maar dit is haar vergeven. Het duurde nog wel even voordat ze de winst daadwerkelijk kon bijschrijven maar in gevaar was ze nooit. Tamara was de gehele partij als een kat die eerst enige tijd met zijn prooi speelt alvorens hem uiteindelijk te verslinden.
Flip aan bord 4 was gebrand op de winst. Vorige ronde was het lot hem nog ongunstig gestemd, maar vol vertrouwen op de winst begon hij aan deze partij. Zijn tegenstander speelde echter niet om te winnen en al zekers niet om te verliezen. Als bij dammen sloeg zijn tegenstander elk stuk dat hij maar kon slaan, totdat 2 lopers van ongelijke kleur de pot eindigde in een remise.
De reddende engel van de dag was toch wel Wiek. Bij een stand van 3,5/3,5 zou zijn partij doorslaggevend worden. De zenuwen werden op de proef gesteld omdat Wiek erg in tijdsnood zat. Desondanks peinsde Wiek er geen seconde over om het remise aanbod van zijn tegenstander aan te nemen. Remise? Dan ken je ‘Sneaky Wieky’ nog niet. Koelbloedig speelde Wiek door en wist uiteindelijk de partij te winnen en hiermee de match voor Staunton binnen te harken. Eindstand 4,5/3,5 voor Staunton.
Na afloop nog gezellig, onder het genot van een biertje, nagepraat. Het was een erg gezellige middag met een positief schaakresultaat.
Op naar de volgende ronde..
.