De Oude Toren
(en de Moppereend)
Zaterdag 2 februari mochten we onze tegenstanders van De Oude Toren welkom heten.
De vereniging is opgericht in 1958. Ik reken even snel en stel dat de toren waarnaar verwezen wordt dan toch minstens 62 jaar oud moet zijn. Zo oud is dat toch eigenlijk niet. In vergelijking, de bouw van de toren van Pisa begon in 1173. Maar dit terzijde.
Aangezien Staunton en De Oude Toren bij aanvang eerste en respectievelijk tweede stonden, beloofde de teamleider van het externe team dat het een spannende strijd zou worden.
Mijn persoon deed niet mee in het geheel maar kwam in de late namiddag een kijkje nemen.
De eerste punten voor ons waren al binnen. Owen speelde sterk aan het 8e bord en was de hele partij dominant. Echter, wat hij niet had zien aankomen was dat zijn tegenstander mat in 1 vrolijk toeliet. Met Dame en loper op een lijn dreigde hij mat op h7. Zijn tegenstander besloot dat het tijd was om een nietszeggend stuk te slaan en vervolgens mat te gaan. Enigszins verbaasd over de zet besloot Owen om het puntje maar mee te pakken.
Het zijn weer De Nationale Voorlees dagen. Deze zijn van 22 januari t/m 1 februari. Dit keer in het teken van ‘Moppereend’. Een kinderboek over een eend die, nou ja zoals de naam al in zich draagt, moppert. De eend lijkt overigens verdacht veel op een gans. Mogelijk dat deze identiteitscrisis de reden is van al zijn gemopper, maar eerlijkheidshalve heb ik het boek nog niet gelezen. Desalniettemin was de eend vandaag blijkbaar vrij want hij schoof aan als tegenstander van Tamara. Het gemopper volgde al snel.
, Dit wordt niets meer’, klaagde en zuchtte de eend.
, Het is klaar’, constateerde de eend en liep weg om later toch weer terug te komen en verder te spelen.
,Die vrouwen denken ook alles beter te weten’, riep de eend nog eens tussendoor.
Uiteindelijk gaf de eend zijn partij dan ook op. Maar wie dacht dat het gemopper daarmee ook ten einde was gekomen heeft het mis. Donkere wolken pakte zich weer samen toen Tamara haar partij aan mij liet zien. Dit zinde de Moppereend geenszins.
, Dat vind ik echt niet leuk dat je de partij laat zien’, sprak hij geïrriteerd.
, Je hebt gewonnen, dan laat je het wel zien’, beweerde de eend alsof hij Tamara wel doorhad.
Zijn ergernis niet meer de baas zijnde, liep hij naar het bord en sloeg de stukken omver om vervolgens zijn toevlucht buiten te zoeken. Waarschijnlijk op zoek naar een rustig watertje om wat af te koelen.
De tegenstander van Daniel deed het beter. Tot op het moment dat hij, in een betere stelling, niet 1 maar allebei zijn torens besloot op te geven. Mogelijk vond hij toch dat zijn torens te oud waren om nog mee te doen en gaf ze hun welverdiend pensioen. Ouderdomsdiscrimiatie? Hoe dan ook, Daniel won het vervolg vrij eenvoudig.
Rinus speelde een sterke partij, maar liet de winst toch liggen. Gelukkig wist hij toch nog een remise ervan te maken. Evenals Ad die toch echt in een onmogelijk eindspel terecht was gekomen. Beide 2 paarden, 7 pionnen en een koning. Zie daar maar eens iets van te maken. Welnu, een remise werd ervan gemaakt.
Flip wist het bij aanvang al, hij ging winnen. Zijn ‘mindset’ was de juiste en in een visioen had hij gezien dat de witte koning horizontaal lag. Het was heel even schrikken toen hij dacht zelf met wit te moeten spelen, maar na de geruststelling dat hij toch zwart was sprak hij de profetische woorden, : “Oh dan komt het wel goed”. Klus geklaard. Momenteel heeft hij voor de externe een score van 4 uit 4. Nog een paar rondes dit volhouden Flip!
Wiek en Maikel hadden denk ik de taaiste tegenstanders. Wiek speelde het scherp uit en stond uiteindelijk een toren en 2 pionnen voor tegenover slechts een koning van zijn tegenstander. Opgeven dan maar, zou je denken. Nou zijn tegenstander dacht hier anders over. Deze dacht dat het misschien nog wel eens pat zou kunnen worden. U raadt het al, Wiek zette de man pat! Een teleurstelling in een anders voortreffelijke partij.
Nee natuurlijk niet, dacht je dat echt? Wiek won natuurlijk!
Maikel kreeg een moeilijk toreneindspel voor zijn kiezen. Echter, had ook deze tegenstander mogelijk wat te oude torens en die bewegen nu eenmaal ietsjes minder soepel. Maikel in topvorm wist het toreneindspel knap te winnen. Chapeau!
Al bij al hebben we met een flinke overmacht gewonnen. 7-1 als eindresultaat. In tegenstelling tot wat de teamleider voorspelde was het iets minder spannend dan verwacht.
Misschien heeft deze oude Toren, net als de toren van Pisa, ook wat restauratiewerkzaamheden nodig. Van een oude toren valt vast nog wel iets te maken.
Natuurlijk wil ik er nog wel bij zeggen dat het een gezellige dag was met sympathieke en vriendelijke tegenstanders. Her en der nam ik ze in mijn schrijven wellicht wat op de hak, maar dat is gekscherend bedoeld en daar zullen ze toch niet van uit het lood gaan staan.
Dit met uitzondering van ‘De Moppereend’ die zal waarschijnlijk nog wel een tijdje door mopperen.